Jaskra - okulistka badająca wzrok pacjenta

Jaskra to grupa chorób, w przebiegu których dochodzi do tzw. neuropatii jaskrowej, czyli postępującego zaniku nerwu wzrokowego, a w konsekwencji – do nieodwracalnej, całkowitej utraty wzroku. Niestety, jest to schorzenie nieuleczalne, a terapia ma na celu maksymalne spowolnienie procesów degeneracyjnych.

Z tekstu dowiesz się:

  • jakie są objawy jaskry,
  • na czym polega diagnostyka tej choroby,
  • jak przebiega leczenie jaskry.

Według WHO, jaskra to jedna z najczęstszych przyczyn nieodwracalnej utraty wzroku na świecie – choruje na nią około 1,5% osób powyżej 40. roku życia. Choroba ta, a właściwie grupa chorób, polega na postępującym zaniku nerwu wzrokowego. Na to z kolei wpływ ma podwyższone śródgałkowe ciśnienie w oku. Przypuszcza się, że powoduje ono mechaniczne uszkodzenia włókien nerwowych tarczy nerwu wzrokowego, a także upośledzenie przepływu krwi przez nerw wzrokowy, co wywołuje zaburzenia w jego odżywieniu.

Czynników, które mogą powodować wzrost ciśnienia w oku jest natomiast wiele. Zalicza się do nich m.in. cukrzyca, miażdżyca, inne wady wzroku (głównie zaawansowana krótkowzroczność), częste migreny, a nawet narażenie na stres.

Jaskra – objawy

Jaskra jest chorobą podstępną – przez długi czas rozwijać się może bezobjawowo. Nerw wzrokowy zbudowany jest z wielu włókien, więc nawet jeśli część z nich ulega degeneracji, to nie objawia się to od razu w postaci zaburzeń widzenia. Niekiedy symptomy zauważalne są dopiero w zaawansowanym stadium choroby. Zalicza się do nich m.in. widzenie aureoli wokół źródeł światła, ogólne pogorszenie widzenia czy zwężenie pola widzenia.

Diagnostyka jaskry – jakie badania wykonuje okulista?

Lekarzem, który zajmuje się diagnostyką jaskry jest oczywiście okulista. Do rozpoznania choroby konieczne jest wykonanie szeregu badań.

  • Perymetria – zwana również badaniem pola widzenia. Jest to ocena zakresu przestrzeni, którą pacjent w danym momencie obejmuje wzrokiem. Perymetria pozwala nie tylko zdiagnozować jaskrę, ale również określić stopień jej zaawansowania.
  • Ocena tarczy nerwu wzrokowego podczas badania dna oka – umożliwia zdiagnozowanie uszkodzeń anatomicznych, które powstają w obrębie tarczy nerwu wzrokowego. W przebiegu jaskry tworzy się charakterystyczny obraz tarczy nerwu wzrokowego z widocznym tzw. zagłębieniem jaskrowym.
  • Pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego (tonometria) – badanie wykonywane przy pomocy specjalistycznych urządzeń zwanych tonometrami. U zdrowych osób norma ciśnienia w oku wynosi pomiędzy 10 a 21 mmHg, choć pewne wahania występują m.in. w zależności od pory dnia.
  • Badanie kąta przesączania (gonioskopia) – jest to obserwacja naturalnej drogi odpływu cieczy wodnistej w dużym powiększeniu i oświetleniu lampą szczelinową. Dzięki gonioskopii można również różnicować odmiany jaskry otwartego kąta (pierwotna lub wtórna).

Oczywiście pomocniczo wykonane mogą zostać inne badania, np. badanie obrazowe oceniające stan nerwu wzrokowego i warstwy włókien nerwowych, badanie obrazowe przedniego odcinka oka za pomocą tomografii optycznej albo test Amslera.

Jaskra – leczenie

Leczenie jaskry ma na celu zahamowanie postępującego uszkodzenia nerwu wzrokowego poprzez obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego. W tym celu stosuje się środki farmakologiczne lub wykonuje zabiegi chirurgii okulistycznej. Farmakologiczne leczenie jaskry to regularne stosowanie zaleconych przez okulistę kropli do oczu. Istnieje kilka grup leków przeciwjaskrowych, przy czym mają one podobny mechanizm działania i skuteczność.

W niektórych przypadkach można korygować anatomiczną budowę gałki ocznej, ułatwiając odpływ cieczy wodnistej, co wpływa na obniżenie poziomu ciśnienia w oku. Wykonywane są zabiegi laserowe (irydotomia, irydoplastyka) lub operacyjne (wymiana soczewki własnej na sztuczną, wykonanie sztucznego odpływu cieczy wodnistej).

Wdrożone leczenie jaskry ma na tyle spowolnić rozwój choroby, by pacjent zachował wzrok do końca życia.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here